Opvallend waren in de naoorlogse periode de elektrische wagentjes van broodfabriek Wieleman, die door heel Arnhem brood aan huis bezorgden. Ook melkfabriek Camiz, later opgevolgd door Vecomi en Coberco, reed met gemotoriseerde wagentjes door de wijk. Klanten konden melk in flessen kopen, maar ook ‘van de tap’, want in de kar stond een tank met een kraantje. Met een maatkan tapte de melkboer de gewenste hoeveelheid melk. Ook was er een aantal jaren de ‘soepvrouw’: ‘Die kwam met drie soorten eigengemaakte soep langs, warm en wel. Heerlijk was dat in mijn grote gezin, eens een keer makkelijk.[1
Geheel verdwenen uit het straatbeeld is de schillenboer. Al het groente- en fruitafval bewaarde men vroeger voor de schillenboer, die dit als voer verkocht aan varkensboeren. Vanwege de gezondheidsrisico’s voor varkens is dit tegenwoordig verboden.
[1 Brief van mevrouw Van Ditshuyzen, Huijghenslaan
Ja, mevrouw van Ditzhuizen! Zó herkenbaar de bezorging aan huis. Ook de schillenboer herinner ik me en de voddenman en de kolenboer, wat waren die mannen sterk en zwart! Verder reed er de groenteboer met paard en wagen en later met een gemotoriseerde driewieler die olie lekte en in de winter precies boven onze glijbaan kwam staan die we net spiegelglad hadden gemaakt. Ook de wasserij haalde wasgoed op, er zaten wasserijen aan de overkant van de Velperweg, waar het water uit de beken overvloedig en helder was. En héél soms reed er een draaiorgel door onze straat, de parallelweg langs de Velperweg. Ik woonde er als kind tussen 1952 en 1965. We speelden met een aantal van de kinderen van Ditzhuizen en met de kinderen uit het rietgedekte witte huis in de Huijgenslaan..